2008

Open voor het publiek ?

2008 - Open voor het publiek ? - Neen dus

Inleiding

2 juni 2008 was voorbestemd een mijlpaal worden in de geschiedenis van de Hosta Mill.
Niet alleen omdat ik 50 jaar oud werd; Riet vond dat het ideale moment in ons leven om de tuin te openen voor publiek.
Met "open voor publiek" bedoelt zij dat er een openingsparty komt voor de tuin, met familie en vrienden.  Voor mijzelf houdt het in dat ik eindelijk kan beginnen met het uitnodigen van andere hostaliefhebbers voor een bezoek aan de verzameling.

Om alles tijdig klaar te krijgen was er nog een heleboel te doen gedurende de eerste helft van het jaar.
Gelukkig had ik vanaf januari een extra dag per week om in de tuin te werken, en dit voor een periode van 15 maanden.
Hoe kan dat zo ? Als een maatregel om de werkloosheid te verminderen biedt de Belgische Overheid een systeem aan waarin werknemers op vrijwillige basis de kans krijgen om slechts vier dagen per week te werken. Natuurlijk wordt je voor die vrije dag niet betaald, maar je krijgt er wel een kleine premie voor. Wanneer 5 werknemers van de mogelijkheid om 4/5den te werken gebruik maken, wordt er een extra job gecreëerd.
Natuurlijk greep ik deze mogelijkheid met beide handen aan.  Niet alleen om meer tijd te hebben voor de tuin, maar ook voor de kinderen en om de stilaan de grote verbouwingswerken aan het huis, gepland voor over enkele jaren, voor te bereiden.
Daarenboven is het me eindelijk gelukt om een tuinman te vinden die me drie donderdagen per maand komt helpen.
Ik dacht, in al mijn naïviteit, dat dit moest volstaan om het werk tot een goed einde te brengen.

Januari

Omdat we geen echte winterkou gekregen hebben to nu toe, is er buiten al veel gebeurd.

Alle hosta's in potten zijn gereinigd: dode bladeren en onkruid verwijderen, verpotten van die planten die te groot geworden zijn voor hun oude pot, aanbrengen van een verse mulchlaag versnipperde boomschors.

Daarna werd een stukje van de tuin helemaal zuiver gemaakt en werden alle potten daar opgesteld, in afwachting van de dingen die gaan komen.

Februari

Hierna begon ik te werken aan een volgende grote opdracht, het plaatsen en maken van leibomen, leilindes om meer precies te zijn.

Vorig jaar kocht ik 10 gewone, niet voorgesnoeide bomen, waarbij ik er wel lette bomen te nemen met veel takken die naar links of naar recht gericht waren.  Takken die naar voor of naar achter groeiden, werden weggesnoeid. De bomen werden op 5 meter van elkaar geplant, 5 aan elke zijde lag het pad dat loopt van het huis naar de zij-ingang .

Begin februari startte ik met de bouw van het houten steunframe, dat bestaat uit palen van 4 m hoogte, met daartussen vijf lagen panlatten, op een afstand van 30 cm van elkaar.
Nadat het frame klaar was, werden de takken verder uitgedund en aangebonden.

Mijn tekentalent is niet je dat, maar ik heg toch maar een schetsje gemaakt, om toch al een idee te geven hoe het eindresultaat er uit zal zien.

Niet alleen voegt deze laan van leilindes een architecturale blikvanger toe aan de tuin, ze geeft ook veel schaduw en filtert het licht, ideaal voor hosta's natuurlijk.

Dan blijft er nu nog één heel grote hindernis te nemen: de aanleg van het gedeelte van de tuin tussen de hoofd- en de zij-ingang zoals hij nu is, is een complete mislukking. 
Daarom hebben we besloten hier opnieuw te beginnen met een stenen zitterras, overschaduwd door 4 dakplatanen.

Het terras zelf zal bestaan uit een boord van gebakken kleiklinkers, opgevuld met platte kiezel. Voor de paden er naartoe worden kleine kasseitjes gebruikt.

April

Tegenslag nr. 1 voor dit jaar, en wat voor een.  Net nadat het werk aan de leilindes voltooid was, is het hele zootje tijdens een nachtelijke storm omver gewaaid.  De houten structuur ving teveel wind, en de metalen grondpennen zaten niet diep genoeg.  Gelukkig zijn de bomen ongedeerd.  De horizontale latten werden daarom vervangen door geplastificeerde metalen draden.

Mei

De voortuin nadert zijn voltooiing

De voorbije maanden is er hard gewerkt.  De voortuin heeft een grote beurt gekregen, en is aangevuld met een aantal planten in volle grond, evenals enkele potten.

Vooral het wieden van honderden paardenbloemen was een tijdrovend karwei.

Zo ziet het er nu uit (eind mei)

 

Vooraan staan twee H. 'Blue Mammoth', bijzonder door de lichtblauwe kleur, die erg lang blijft.

Centraal staat H. 'Valley's Cathedral', een bijzonder mooie plant van Jeroen Linneman.

Achteraan, in een grote stenen pot, half ingegraven, mag een royale H. 'Sum and Substance zijn gang gaan'.

Links achteraan, naast de Catalpa, zie je 2 H. 'Blue Umbrellas', die weinig last hebben van de boom.

En, hoewel ik geen grote fan ben van mini's, was er één plaatsje in de voortuin dat bij uitstek geschikt was voor een kleine collectie dwergjes: net naast de voordeur.  Via ruilen (met Patrick Butaye.  Dank je, Patrick) had ik er wel enige bij elkaar gesprokkeld, en dit is het voorlopig geworden.

   

 

Achter het huis

Deze strook is al enkele keren verschillend beplant,  maar stilaan valt alles in zijn definitieve plooi.  Hier staan vooral éénkleurige hosta's, waarvan sommige al wat ouder zijn, en dan ook een behoorlijk formaat hebben.

Langs het huis

 

    Tegen de afrastering,

 tussen en voor de Taxus baccata 'Fastigiata'.  Deze bomen vormen zware concurrentie, dus de bodem gezond houden met véél compost is de boodschap.

Juni

De kaap van de halve eeuw is gerond, maar de tuin is nog ver van klaar.  Aan het stuk waar een groot gedeelte van de hostaverzameling moet uitgeplant worden,  moeten we nog beginnen.  Ook is het een slecht ogenblik om beplanting te kopen: alles is nu in pot, en erg duur.  Dat wordt wachten op de herfst, voor planten met blote wortel of wortelkluit.

De beslissing is hard, maar onvermijdelijk: de opening van de tuin wordt uitgesteld tot 2009.

Juli - Augustus

Dit is hij dus, de Hosta Tuin "in wording".  De dakplatanen staan er, maar van terrassen en paden is nog weinig te zien.

 

   

Het onkruid dat er groeit, behoort tot de meest hardnekkige die je vindt: akkerpaardenstaart, een regelrechte nachtmerrie voor de tuin.

 

   

Begin augustus: mijn buurman, André Baeyens, tuinaanlegger van beroep, is begonnen met de aanleg van de verhardingen in de hostatuin.  Mijn rol: dommekracht.  De rol van Riet: tuinarchitect.

 

   

Hier ligt alles klaar om een gestabiliseerde ondergrond aan te brengen voor het centrale terras

   

De avond na de eerste werkdag.  Vooraan het centrale terras, achteraan een kleiner terrasje voor een bank.

 

   

 

Klaar.  Dat zier er al véél beter uit.

Hierna nog een paar impressies: